مقایسه تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ با درمان فراشناختی بر نشانگان اختلال وسواسی-اجباری

مقدمه: امروزه تعداد روزافزونی از افراد دچار اختلال وسواسی- اجباری با رفتارهای تکرار شونده­ای هستند که باعث تداخل در زندگی روزمره آنان است. اهمیت درمان وسواس سبب می­شود درمانگران از مؤثرترین رویکردهای درمانی سود جویند. بنابراین ﻫﺪف از اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، مقایسه تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ و درمان فراشناختی بر نشانگان اختلال وسواسی -اجباری بود. مواد و روش ­ها: اﻳﻦ ﺑﺮرﺳﻲ از ﻧﻮع نیمه­آزﻣﺎﻳﺸﻲ ﺑﻮد. جامعه آماری شامل افراد دارای اختلال وسواسی -اجباری مراجعه­کننده به مراکز مشاوره شهر سیرجان در سال 1396 بودند، تعداد 45 نفر به عنوان نمونه در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. اعضای یک گروه در طول 8 جلسه هفتگی مورد درمان فراشناختی و اعضای گروه دوم مورد درمان مواجهه و بازداری از پاسخ قرار گرفتند. گروه کنترل درمانی بی‌ارتباط دریافت کردند. ابزار مورد استفاده، سیاهه وسواسی- اجباری Madesley بود. برای تجزیه داده‌ها از آمار توصیفی، تحلیل کواریانس و آزمون تی و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ­ها: درمان مواجهه و بازداری از پاسخ، موجب کاهش معنی­دار در میانگین نمرات وسواس گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید (012/0=p). همچنین نمره­های به دست آمده از ارزیابی‌ها در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون و تفاوت بین میانگین گروه­ها کاملاً معنی­دار بود (033/0=p). نتیجه­ گیری: بر پایه یافته­های پژوهش، تاثیر درمان مواجهه و بازداری از پاسخ، در کاهش نشانگان اختلال وسواس در مراجعین از درمان فراشناختی مؤثرتر می­باشد. بنابراین درمانگران می‌توانند از این درمان در کنار درمان­های موفق دیگر، جهت ارتقا کیفیت زندگی بیماران استفاده کنند.